USA deel 2

Hallo volgers daar zijn we dan weer,

14 maart avonds later aangekomen. Moesten we op de camping zelf een plaats ezoeken een enveloppe uit een box halen en invullen en daar ingooien. op een bord stonden de lege plekken genoteerd en zoek maar uit. See you tomorrow morning.

15 maart na het douchen afgerekend bij een bijzonder aardige man die mij vertelde dat het stadje wel aardig was met een mainstreet met antiekwinkeltjes. Nadat ik zij dat het land daar niet oud genoeg voor was hebben we flink gelachen en nog een aardig niet oppervlakkig gesprek gehad. Want oppervlakkig zijn de amerikanen wel.
Dus wij naar het centrum en daar wat gewandeld, geld gepind bij een bank met een normale koers. En heerlijk koffie gedronken in een lunchroom annex fotogalerie. Prachtige natuurfoto,'s aan de wand. Was een goed zaakje en dus rete druk.
Hierna weer verder. Bij de uitgang van het centrum konden we de boren Colorado National monument al volgen. Bij de ingang de Nationale Park Pas gekocht voor 80 dollar. Kun je mee in alle 54 nationale Parken. Een super investering.
Een aardige parkwachter met wat uitleg over hoe en wat. Staat er weer zon imbeciel te toeteren achter ons. Ja wij hebben vakantie dus take easy mate. En toen begon het oh 's en ah's. 25 mijl lang alleen maar spectaculaire vergezichten en diep achtergronden tussen hard rode bergwanden. Werkelijk van een schoonheid buitengewoon. Moeten jullie ff googelen is echt geweldig. Rim rock road
Na dit park weer de snelweg 70 op tot Cisco. Eerst een weggetje dat we dachten nou moet dit. Sintels verharding. Bleek dit een sluipweggetje te zijn was de rote een stuk korter. Na 10 km links af en toen begon het we naderden de Colorado rivier. 30 mijl langs de rivier met vrijwel direct stijl omhoog gaande bergen. Hard rood en van een grilligheid werkelijk magnifiek.
Na 20 km enkele honderden koeien en kalveren voor ons en een cowboy en cowgirl en een hond. Geweldig gezicht maar we kwamen er niet langs want ze liepen op de weg en er was verder geen ruimte en de voorste auto van de file durfde niet. Op een gegeven moment was de cowgirl het ook zat denk ik en ze wenkte achter haar aan te komen en dus tussen de koeien te gaan rijden. Dat lukte aardig maar de voorste had te weinig durf met als gevolg dat we er minstens een half uur lang tussen hebben moeten rijden. Totdat het ergens iets breder werd. Maar dan heb je altijd nog eigenwijze koeien ook en die gaan dan uitdagend midden op de weg overdwars staan. Uiteindelijk zijn we er toch nog door gekomen. Aan het einde van de rit kwamen op de hoek van Arches National P ark uit in het plaatsje Moab.

16 maart.
Naar Arches Nationaal Park. Bij de ingang direct stijl omhoog. Dus de camper in de bergstand versnelling. Allemaal een peuleschilletje voor die Meyke van mij. Rijd als een volleerde vrachtwagenchauffeur. We zijn toch wel tot de conclusie gekomen dat die vrachtwagen lessen niet verkeerd waren. De achterkant bijvoorbeeld zwaait enorm uit om maar niet van de draaicirkel te spreken dat is helemaal 8 X Meyke haar Toyota IQ cirkel.
Dit park is van zo'n schoonheid en grilligheid dat is niet te beschrijven. Ik verzoek jullie dan ook even te googelen. Dan kunnen jullie even met ons meegenieten.

Na afloop een camping in het stadje gezocht. Lekker de stad in gewandeld. Camping stoelen bekeken in een outdoorwinkel. Ja want die zitten niet bij de camper. Beetje achterlijk werd gezicht die koop je voor 5 dollar bij Walmart. Nou in de outdoor winkel het 4 voddige en bij de Walmart het dubbele 10 dollar dus. Je begrijpt dat Meyke daar duidelijk moeilijk mee heeft met zon uitgave. Maar dat ook de pret verder niet drukken.
Hierna voor het eerst deze vakantie uit eten. Leuke tent genaamd Eddy Mac Stiff. Goede lekkere home made hamburger met bacon. Lekker dus en makkelijk.

17 maart
Via. Monticello en Cortez naar Monte Verde Nationaal Park.
Weer stijl omhoog en omlaag met aan het einde opgravingen van oude bergwoningen van indianen van 500 tot 1300 na Christus. Zeer interessant. Prachtige foto's kunnen nemen. Er komen zoveel indrukken op ons af dat ik begin te merken dat we een beetje park moe worden. Het is echt niet te bevatten en op te slaan zoveel mooie dingen die we gezien hebben. Moie film over het park en zijn indianen beken in het bijbehorende museum. Park camground was nog dicht. Veel te koud volgens de parkwachter. 2500 meter hoogte dus je kunt je voorstellen.
In het stadje cortez een camping gevonden 300 meter lager dus nog steeds stervens koud. Kachel aan en stoken maar.

18 maart
Via Four Corners Monument naar Monument Valley Navojo Tribal Park.
Four Corners is de grens tussen 4 staten te weten Colorado, UTAH, New Mexico en Arizona.
5 dollar entree pp. En dat is voor de Navajo indianen.
Op de plek zelf staat een plakkette met een kruis erop. En ook wij hebben natuurlijk foto's gemaakt met de benen in vier staten. Of twee. Veel souvenirs verkoop hokjes. Bijzonder bouw opstelling.
Door via Kayenta naar Monument Valley.
In Kayenta boodschappen gedaan. Geen drank in de supermarkt. Wilden wat wijn inslaan. Dan maar naar een botlestore. Bottlestore hoezo dit is Navajoland dus geen drank te koop. 2,5 ur rijden verderop dus. Nou dan vanavond maar de twee overgebleven Belgische biertjes van een six pack. Ook hier de park camping nog dicht dus maar naar de camping van Gouldings Trading Post. Blijkt de eerste blanke geweest te zijn die door de Navajo geaccepteerd werd en handel met hen mocht drijven.

19 maart.
6 uur op om om 7. 45 uur met een excursie van een Navajovrouw mee te gaan naar het nationale Park. koud verschrikkelijk. Hadden allebei ons fleesevest aan en daar overheen onze winterjas en nog was het stervens koud. Maar wat wil je 2500 meter hoog. Rotsformaties bekeken ongeveer gelijk aan Colorado National Park en Arches national Park. We blijven foto's schieten. Ook weer van een ongekende schoonheid. Excursie met zijn vieren. Wij en een echtpaar uit Uruguay.
Na de excursie om 11 uur doorgerend naar Page en de camper geplaatst op Wahweap national. Park aan het Lake P ofwel bij de Glen Canyon Dam. Stuk lager dus warmer. Besluiten hier twee nachten te blijven. Ik doe iets fout bij de entree van het park. De parkwachtster was weg en in de reis instructies stond dat de nationale park hier niet geldig was. Ik vul twee keer een nacht in in de automaat . Wordt er 2x 50 dollar in rekening gebracht op mijn creditcard. Op het kantoor van de camping gevraagd wat te doen. Geen probleem mevrouw belt meteen naar het kantoor van de parkwachter. Als ze straks terug is even heen gaan en dan om refund vragen. Luxe camping. Geweldig uitzicht op Lake Powel met ook weer dezelfde kenmerkende rotsen aan de overkant. Prachtige foto' 's levert dat op. Lieve mevrouw van de entree regelt alles met een smile no problems. Scheelt toch honderd dollar.

20 maart.
Excursie naar de Lower Antilope Canyon in het Navajo park.
Ook hier een entree fee en dan de excursie nog. Maakt het duur maar dan heb je krijg je ook wat. 800 met lopen over een zandvlakte en dan kom je bij een rotsformatie onder je voeten.
In een hekje komt een trap naar beneden te voorschijn. Uiteindelijk 5 of 6 trappen af totaal 50 tot 60 meter denk ik. Beneden bevind je dan in een Canyon. Met hier en daar openingen naar de buitenlucht boven je. Dat geeft zo verschrikkelijk mooie lichtspelingen tegen de rotsen aan. Niet te geloven. Hierbij hebben we anderhalf uur gelopen door deze Canyon langzaam omhoog. Totdat we plotseling aan het einde waren en je dan op nog geen honderd meter van het vertrek punt uit een scheur in de bodem omhoog komt. Een hele rare gewaarwording. Maar zeker een van de hoogte punten van onze vakantie.
Middags de Glen Canyon Dam bekeken met het museum daarbij. De Colarado rivier levert door vele dammen erg veel stroom aan het land.
Hierna mijn eerste verhaaltje voor Waar ben jij punt nu gemaakt.

21 maart
Op naar de Grand Canyon. Van Page naar. Grand Canyon Village. Bij het Park aangekomen kregen we van de Parkwachter te horen dat de campings in het Park allemaal stampvol zaten. Hoe kan dat nou. Nou ze hebben hier en in Canada ook voorjaaarsvakantie! Lekker dan.
Dus niet het Village in en het park bewonderen maar meteen door naar Tusayan om een een camping voor dan maar drie nachten te regelen zodat we twee dagen de Canyon kunnen bekijken. De eerste de beste bij de rotonde na de uitgang van het park en het centrum van het gehuchtje Tusayan was meteen raak. Niet geweldig maar we hebben wel slechter meegemaakt.
Wifi deed het niet in de camper maar wel bij het washok en het kantoortje op de veranda.
Was al later in de middag dus hebben we zitten internetten en lezen.
De nacht was weer stervens koud dus elektrische kachel d hele nacht door aangehad.
En nog had Meyke het koud. Dit doet ons wel overwegen om onze route wat te veranderen na de Grand Canyon. We moeten duidelijk meer naar de warmte! Het park uitrijdend hadden we de wachtende file gezien voor de entree hokjes van de parkwachters. Tenminste 3 kilometer tot aan de rotonde bij onze camping. Avonds nog even door het gehucht gewandeld winkels en restaurants bekeken. Krijg ik bij gewoon wandelen,slenteren weer een zweepslag in mijn linkerkuit. Precies dezelfde plek als verleden jaar in Tasmanie. Jeroen Ooyevaar plan me alvast maar in.
22 maart.
Omdat we niet in de file wilden staan om 6 uur op. Wassen en meteen omstreeks 7 uur naar het park. Daar vlakbij het centrum parkeren en daarna ontbijten zodat we om acht uur al in de bus zaten naar het verste punt Hermits Rest. Rustig. Geweldig. En dat terwijl er jaarlijks vijf miljoen bezoekers komen. Bij bijna alle bushaltes uitgestapt en van de vergezichten aan de rand van de Canyon genoten van het uitzicht en dan met de volgende bus tien minuten later weer naar het volgende punt. Zo kom je in bijna twee uur helemaal op het verste en hoogste punt. Op de terug weg toch nog een stukje gelopen naar beneden naar een lager uitkijkpunt. Dit is dan een pad op ongeveer een meter of anderhalve meter van de afgrond geen hek niks van dat alles. En ik met mijn hoogtevrees. Dus niet te vaak naar links de afgrond in gekeken. Meyke vond me dapper. Wel schandalig mooie uitzichten. De camera staat niet stil. Boven in Hermits Nest koffie gedronken bij een nep openhaard met twee Sinterklaas Stoelen.
Terug naar beneden en met de Circle Line bus weer naar de Village. Kom je ook nog langs het station. Komt er toch een mega dubbeldekker binnen met van die glazen uitzicht constructies op het upper level boven het dak van de trein uit. Stikkend vol en dat met touringcars verder het park in. Inmiddels kon je over de hoofden lopen in de Village. Dus wijnrood tweeën weer naar de camping. Iets minder file als gister maar nog steeds te veel dus morgen weer vroeg op en op dezelfde manier verder in het park.
Avonds voor het eerst echt uit eten. We zouden voor een pizza gaan maar Meyke vond de tent niks dus dat werd in een steakhouse eten. Vond ik niet erg natuurlijk. Want pizza's is minder als een steak nietwaar. Prima steak in een Mexicaans aandoende entourage maar k.. bediening.
En wel gewoon 15 procent op de rekening zetten. Die hebben betaald en nothing more!

23 maart.
Weer om 6 uur op en in het park eten. niemand voor ons bij de gate.
Lekker eitje met spek gegeten en dat gingen we weer. nu met de bus de kleinere Oostelijke tour.
Ook weer prachtige vergezichten. Niet te beschrijven. Aan het einde hiervan was Yavapai. Point en Geology Museum. Vanuit hier werkelijk het mooiste uitzicht van alles. Nou mooiste het allerlei aller mooiste komt nog. Koffie gedronken in het visitor centrum en ook hier weer in de cinema een film over het park bekeken.
Waren eigenlijk er vrij vroeg er doorheen. Gingen het park uit en zijn toen door het gehucht heen gereden om te kijken of er een supermarkt was. Nou dat was niet veel soeps. En we waren er zo doorheen en dan kom je bij de luchthaven uit.
Aan Meyke gevraagd even te stoppen bij de helikopters. Ik pratten als brugman om haar te overtuigen dat het leuk was om dat net als twee jaar terug in Australië weer te doen door de Canyon. Nou ik kon redeneren wat ik wou. Zij is bang geworden en vind het te veel geld. Ik heb de wens al om door de Canyon te vliegen sinds ik weet dat het bestaat. Dus een afspraak gemaakt voor 15.00 uur. En ons om twee uur weer ter plaatse gemeld. Zijn 7 persoons helikopters inclusief piloot. Een belevenis die niet te beschrijven valt en mij altijd bij zal blijven. Zo verschrikkelijk mooi. Tussen de toppen doorvliegen diep de Canyon in. Mensen dit zal ik nooit meer zo mooi meemaken. Avonds maar om kosten te besparen eenvoudig in de camper gegeten. En de camper voor het kantoortje neergezet zodat we daar konden mailen ne de bankzaken regelen.

Tot zover dit verslag van onze reis tot twee dagen geleden.Van de week ga ik weer verder vanaf hier. Vanmiddag hebben Meyke en ik besloten dat we na Las Vegas waar we morgen naar toe rijden we onze plannen omgooien en we naar de warmte gaan. We rijden naar SAN Diego en dan langs de kustweg naar boven naar LA en SAN Francisco. Genoeg kou geleden. Meer kunnen we niet aan.

Liefs Meyke en Herman